Spoorstraat - hoek Spuistraat

Na een tweede Engels bombardement op 21 juni 1940 waarbij het Marinehospitaal in vlammen op ging, werd de stad in de nacht van 24 op 25 juni héél zwaar getroffen door een aanval. Bijna vier uur lang sloegen de bommen in. De combinatie van brisantbommen, scherfbommen en brandbommen zorgde voor een enorme vernietiging van huizen en gebouwen in de stad. De brisant- en scherfbommen bliezen gebouwen open waarna de kleine, maar oh zo gevaarlijke, brandbommen in het interieur gemakkelijk brand konden aanjagen.

Ikzelf was die hele nacht actief bij de hulpverlening. Maar er was geen redden aan, de vlammenzee niet te bedwingen. Mijn gezin was doodongerust dat ik de hele nacht wegbleef. De bevolking ontvluchte de stad en kwam voorlopig niet terug, de stad leek wel uitgestorven. De volgende nacht kregen we oom Coos en tante Annie te slapen die hun huis waren kwijtgeraakt!

De Helderse bevolking was er van overtuigd dat het weer de Duitsers waren die het bombardement hadden uitgevoerd om daar dan de Engelsen de schuld van te kunnen geven en zo de sympathie voor onze bondgenoot weg te nemen. Ooggetuigen bezwoeren dat ze vliegtuigen met Duitse kruizen en hakenkruizen hadden gezien. Onderzoek na de oorlog wees echter uit dat het bommenwerpers van de RAF waren geweest die opdracht hadden Willemsoord

aan te vallen. Ze hadden zo’n 138 brisantbommen, 48 scherfbommen en 780 brandbommen afgeworpen met een verwoestende uitwerking……………

Spoorstraat hoek Spuistraat werd in de nacht van 24 – 25 juni 1940 getroffen.